Mijn zoon is seminarist!

WELKE OPVOEDING OVER HET GELOOF HEBBEN JULLIE KINDEREN GEKREGEN ?

Wij hebben getracht hen geloof bij te brengen door de liefde die wij hun betoonden, door genegenheid, door te luisteren, door een constante dialoog; door het voorbeeld van ons gebed en onze liefde voor God en de Heilige Maagd; door een geestelijke vorming die door verschillende groepen wordt doorgegeven, zoals de misdienaars; door een totaal respect voor hun vrijheid en hun keuzes. En ook door hun geest van dienstbaarheid te ontwikkelen.

Een ander fundamenteel element is vertrouwen: volledig vertrouwen in God die ons onze kinderen heeft toevertrouwd, wat ook hun keuzes of afwijkingen van het pad zijn.

Deze onvoorwaardelijke liefde en dit onvoorwaardelijke vertrouwen hebben - zo hebben zij ons verteld - hen enorm geholpen om terug te 

keren op het rechte pad tijdens hun min of meer langdurige tijdelijke crises...

HEEFT DEZE OPLEIDING VOLGENS U INVLOED GEHAD OP PAUL-MARIE'S ROEPING?

Al onze opvoeding is altijd gericht geweest op onze kinderen te leren God lief te hebben en zich tot zijn beschikking te stellen om gehoor te geven aan zijn oproep. God geeft de roeping en het is aan ons, de vaders en moeders van de gezinnen, de vormers, de priesters, om de kinderen te vormen, hen te begeleiden, zodat zij Gods roeping kunnen onderscheiden, horen en beantwoorden.

WAT VINDT U VAN DE BESLISSING VAN UW ZOON OM PRIESTER TE WORDEN?

God heeft ons zojuist onze kinderen toevertrouwd. Een kind krijgen dat de priesterroeping ontvangt, lijkt het hoogtepunt van de zending die ons is toevertrouwd. 

Paul-Marie sprak over zijn uiteindelijke toewijding sinds hij ongeveer tien jaar oud was en we zagen het hoogtepunt van zoveel jaren van gebed, begeleiding, overgave ...

Deze roeping tot de priesterroeping vervulde ons allereerst met blijdschap. Het is een immense genade die ons hele leven omvormt. Maar het is ook een last. Als God liefheeft, geeft hij ook een beetje van zijn kruis. De priesterroeping van een kind gaat vaak gepaard met persoonlijke of familiale moeilijkheden die deel uitmaken van het geestelijk moederschap van de moeder.

Het aanvaarden van deze ergernissen en ze opofferen voor de trouw aan de roeping van haar zoon is een nieuwe weg van heiliging die min of meer moeilijk begaanbaar kan zijn. Daarom blijven wij op God vertrouwen, en laten wij onszelf in de steek.

VANDAAG, WAT IS JOUW ROL BIJ HEM?

Mijn rol bestaat er vooral in voor Paul-Marie te bidden, hem met mijn moederlijke genegenheid 

te begeleiden telkens wanneer Paul-Marie de bisschop van zijn bisdom, Mgr. Marc Aillet, assisteert bij zijn bezoek aan het seminarie in Rome. Hij voelt deze behoefte ...

En bovenal om Paul-Marie te laten hechten aan Christus en zich niet te bemoeien met zijn leven. Het is dus meer een begeleiding in gebed en stilte en overgave in de handen van God en de Heilige Maagd.

WAT ZOU U WILLEN ZEGGEN TEGEN DE WELDOENERS DIE MET DPTN DE VORMING VAN SEMINARISTEN EN PRIESTERS STEUNEN?

Ik wil alle mensen bedanken die voor de seminaristen bidden en zonder wie de jongeren niet gelovig zouden kunnen zijn. Veel mensen begonnen intens voor Paul-Marie te bidden toen hij in het seminarie kwam, en hij voelde vaak geestelijk de kracht van het gebed van al die "geestelijke" moeders die hem begeleidden en steunden. (...)